Jazda samochodem, autostradą przez Niemcy to jest doświadczenie nudne i przygnębiające. Drogi są już w wielu miejscach przestarzałe i zużyte, dużo gorsze niż nowe autostrady w Polsce, ale doła się łapie, jak ogląda się te farmy wiatraków i paneli słonecznych. O zmierzchu, przy zapadających czerwonych promieniach słońca krajobraz niemiecki przypomina produkcje Hieronima Boscha. Niemce już zrobiły z dużej części kraju chore gówno i nie widać, żeby ten trend miał się skończyć, nie mówiąc już, żeby miał się odwrócić.
Jeśli coś sensownego się zacznie, to nie w Niemcach, bo oni chcą w tym obłędzie przodować i elektryfikować samochody. Na Niemców nie ma co liczyć, nie ma co na nich patrzeć i nie daj Boże - naśladować.
Elektryfikacja to jest stary bolszewicki patent na nowoczesność i jak to bolszewicy - oni nie mają nowych pomysłów, tylko eksploatują stare. Ten obłęd kiedyś się skończy i ja chciałem o tym właśnie napisać.

Tuż przed moim wyjazdem do Polski byłem na prezentacji lokalnego projektu, który ma wymiar rzeczywiście ekologiczny, związany z naturą, z poprawieniem komfortu życia w moim mieście, w St.Gallen.
To jest lokalna inicjatywa, jak najbardziej związana z ekologią, ale oparta na pomysłach, które z miasta mają zrobić oazę zieleni. „Zielona Dolina Gallusa” to wizja społeczeństwa obywatelskiego, która jest już planem i staje się rzeczywistością, a może również być modelowym projektem w jaki sposób rozwiązywać problemy w innych miejscach w sposób rzeczowy i konkretny.
Nie będę zaprzeczał i badania/pomiary to potwierdzają, że w miastach jest ciepłej niż trzy dekady temu. Ilość dni w roku, gdzie rejestruje się w mieście temperatury powyżej 30 stopni Celsjusza wzrosła dwu, a nawet trzykrotnie. Nie jest to jednak żadne »globalne ocieplenie«. To ocieplenie jest lokalne, związane z rozwojem industrialnym, wycinką drzew, likwidacją korytarzy powietrznych przez wysoką zabudowę, a w dolinie St. Gallen to jest szczególnie widoczne.
Miasto zostało podzielone na dwie części przez biegnącą przez środek doliny linię kolejową i autostradę, które zmieniły geografię miasta i przedostanie się z jednej części miasta do drugiej wymaga kluczenia i zabiera sporo czasu.

Projekt, który został skonstruowany przez lokalne firmy i samorząd opiera się o przebudowę, rewitalizację, rozbudowę każdego skrawka miasta, który mógłby stać się zielony. Nawet przy niskiej zabudowie, w mieście brakuje zielonej przestrzeni. Zbadano, że prawie 50% mieszkańców nie ma dostępu do takiego terenu, który byłby w zasięgu piecu minut marszu. Z tego wynika, że pustynia nie musi być betonowa, ale może być też drewniana i ceglana.

Założenia projektu są bardzo ambitne. Podstawową sprawą jest odtworzenie, a w sumie to zbudowanie dwudziestokilometrowego zielonego korytarza, który byłby ciągiem powietrznym i ciągiem zieleni, przez który jednocześnie skomunikowane byłby rozdzielone przez kolej i autostradę dwie części miasta.
W kilku miejscach planowane jest zadaszenie autostrady i torów kolejowych, w taki sposób, żeby stały się one pasmem zieleni. Na tych dachach mają być nasadzone drzewa, krzewy, podobione ścieżki rowerowe, ławeczki. Koszt takiego przedsięwzięcia jest oczywiście ogromny, ale nie aż tak, gdyż na tym autostradowym zadaszeniu nie będzie się stawiało domów i nie będzie się ciągnęło instalacji. W sumie z konstrukcyjnego punktu widzenia, te zadaszenia będą »ażurowe«.

Na obrzeżach miasta, wszędzie gdzie będzie to możliwe, obszary zyskają dodatkowe tysiące nasadzonych drzew. Rzeki i strumyki płynące w dolinę będą również zmienione w oazy wypoczynkowe.
W centum miasta wiele ulic zostanie wyłączonych z ruchu i zmienionych w zielone deptaki. Obszar, który wieki temu był murem miejskim będzie zamieniony w zielony krąg, na podobnej zasadzie jak Planty w Krakowie.
Najlepsze - na koniec. Steinach. Górski potok, przy którym św. Gall założył swoją pustelnię, a potem obok wybudowany został klasztor, dziś zabytek Zero na liście UNESCO, ten potok zyska nowe życie. W latach siedemdziesiątych, w czasach »gwałtownego rozwoju motoryzacji«, Steinach został schowany cztery metry pod ziemię i teraz nad rzeką ciągnie się droga. Pomysł jest taki, żeby zrobić »odkrywkę« i puścić rzekę tak jak ona przez wieki płynęła przez miasto - wzdłuż murów klasztornych.
W sumie projekt przewiduje przebieg ok. 1400 metrów rzeki w środku miasta, a dokładnie ma ona przebiegać ok. 200 metrów od mojego domu.

Projekt wygląda naprawdę imponująco i obudził we mnie wiele nadziei, a przede wszystkim dał poczucie, że ekologia może mieć sens, jeśli zabiorą się za nią ludzie lokalni, a nie oszuści z zewnątrz, którzy ponastawiają wiatraków i będą tylko z tego oglądać pieniądze na koncie, a nie samie wiatraki.

Ten projekt to jest pierwszą ekologiczną inicjatywą, która będę aktywnie popierał. Jedyny jaki ma dla mnie sens.

W kilku miejscach miasta ruszył już program pilotażowy. Na przykład skwer przy dworcu został już przerobiony zgodnie z założeniami projektu i ulica Pocztowa została przebudowana tak, że znalazły się miejsca na wcale pokaźne drzewa. Efekt był taki, że w przeciągu półtora rokuvdrzewa się rozrosły, a ulica zmieniła swój charakter. W miejsce sklepów z protezami i artykułami przemysłowymi pojawiły się kawiarnie i ludzie chętnie przebywają w cieniu drzew, a nie w cieniu parasoli.

Wrzucam kilka zdjęć i film przedstawiający projekt. On jest co prawda po niemiecku, ale też jest »highly visual« i każdy bez słów zrozumie o co chodzi.

https://www.gruenesgallustal.ch/film

 

 

---

tagi: zielona dolina gallusa  projekt obywatelski  ekologia lokalna 

	valser
	12 lipca 2024 07:10

14     1448    10 zaloguj sie by polubić