:)

Z tym strajkiem to chyba bylo tak pol-na-pol. Polowa szkol strajkowala, a polowa nie. Wiec tylko polowa stracila rozum. Mala to pociecha, bo polowa jednak dokonala autodegradacji. Nie strajkowali ksieza i katecheci, co "postepowcow" doprowadzalo do szalu.

Jedyny rozsadny pomysl to likwidacja MEN, z kasy ktora MEN przepieprza zrobic emisje bonow oswiatowych (kasa na jednego ucznia wyplacana szkole, ktora przyjmie delikwentna do nauki) i prywatnie zorganizowane szkolnictwo. Pierwszy sezon bylyby moze jakies turbulencje, a potem wzrost poziomu w warunkach kompetencyjnej konkurencji. Jesli to z glowa przygotowac i z kilkuletnim wyprzedzeniem, to moim zdaniem poszloby gladko.

A tak? Nawet jak dadza ta podwyzke, to dalej bedzie ten sam rewolucyjny badziew i za piec lat kolejna reforma, czyli chaos i powod do wykrojenia i skonsumowania budzetu na nowe ksiazki, programy, szyldy i pieczatki.

W 1978 roku istnialy jeszcze bolszewickie nakazy pracy. Kiedy bylem w siodmej klasie przydzielono nam nowa pania z polskiego. To byl jej pierwsza praca po studiach. Uczyla u nas tylko rok i pozniej ja znowu przeniesli. 

Spotkalismy sie ponownie po wielu latach. Ona jest juz na emeryturze. Jak jestem w  Polsce to spotykamy sie czasem na kawie. Ona jest zawsze bardzo poruszona, ze o niej pamietam. 

A ta Twoja nauczycielka z laciny, w plisowanej spodnicy na lyzwach to musialo byc zjawisko. Ja na takie rzeczy - na gracje w ruchach i frajde z zycia moge patrzec godzinami. A tu do tego jest jeszcze osoba z wiedza i charaktererem. 

W szostej klasie mialem pania od polskiego, ktora chyba ktos zmuszal do wybrania tego zawodu. Zaciagala jakims wiejskim akcentem i cala klase miala za bande durni. Nieprzyjemnie bylo. Wszyscy bali sie cokolwiek powiedziec, bo to bylo obarczone ryzykiem serii epitetow.

W nastepnym roku przyszla mloda, piekna kobieta, ktora lubila dzieci, usmiechala sie do nas i normalnie z nami rozmawiala. Wszyscy zaczeli sie lepiej uczyc. No, ale to byl tylko jeden rok. Po roku przyszla kolejna nowa pani po studiach, tez byla swietna, ale potem trzeba bylo juz z podstawowki w swiat.

Po tych wszystkich latach, kiedy spotkalismy sie znowu, po nauczycielskich doswiadczeniach - setkach twarzy, zdarzen i nazwisk, moja pani Ewa pamietala jak sie nazywam. Nie dlatego, ze bylem jakis szczegolny. Ona cala moja klase lepiej pamietala niz ja bedac tam przez osiem lat.

Szkola moze byc piekna, madra i niesamowita.

Mialam takie szczescie...

... o ktorym Pani pisze... szczescie do dobrych nauczycieli i ludzi zarazem.  Wielu z nich juz nie zyje, ale pozostaje pamiec, respekt i wdziecznosc.

To da sie wszystko szybko ustawic. Gwarantowana pensja np. 1.6 - 1.7 sredniej krajowej, corocznie waloryzowana i brak prawa do strajku. Wakacje letnie max. trzy tygodnie i 2-3 tygodniowe przerwy srodroczne. Tak jest np. w Szwajcarii. Po dwoch oficjalnych miesiacach wakacji plus dwa tygodnie w czerwcu zbijania bakow i dwa tygodnie rozruchowe we wrzesniu "zanim sie plan ustali" ludziki sa wyrwane na 25% efektywnego czasu z procesu nauczania. Zanim dobrze zatrybia to ju sa jakies dlugie weekendy, dzien nauczyciela, wszystkich swietych i grudzien - byle do Swiat.

W sluzbach publicznych ustalona gwarantowana pensja, wynegocjowana stale do sredniej i zadnych praw do strajkow. Skladasz podpis i ognia - do roboty. A jak sie nie podoba to zdajesz sprzet i podpisujesz obiegowke i do domu telewizor ogladac.

Ta perspektywe rzucil Coryllus w socjalistycznej Basni. Tam jest wiele motywow, ktore graja nam wspolczesnie, o on tego nam nie opisal po to, zebysmy sie dykteryjkami o polknietej szynce starego Pilsudskiego zasmiewali.

Ja co najwyzej tutaj polaczylem dwie kropki linia prosta, a w rzeczywistosci to dwa sznurki zlepilem tasma Trzaskowskiego.

Zalamany to ja moglbym byc, jak sie dowiedzialem, ze moja byla zona, nauczycielka angielskiego, jest strajkowym liderem. Ostatecznie jednak nie jestem zalamany, tylko utwierdzony w slusznosci moich pivotalnych decyzji. Byly jak najbardziej racjonalne, korzystne i madre, mimo, ze byly trudne.

System robi inną różnicą za to: dyrektor szkoły i wianuszek jego zaufanych ludzi zgarnia śmietankę (premie i dodatki uznaniowe, pozycję w szkole i komfort psychiczny), a cała reszta unika pokoju nauczycielskiego i albo frustruje się w samotności albo wierzy to, że ten strajk jest "z troski o przyszłość polskiej edukacji".

I ten strajk pokazał nam to, co oglądali nasi przodkowie 120 lat temu: histeryczne wariatki , moralne dno i 10 metrów mułu, dla których brak klasyfikacji ucznia  i niemożność zdania egzaminu - to było coś absolutnie nieważnego.

Pomijając łażenie na czworaka w stroju krowy, fałszowanie (to nawet można przeżyć) i klepanie nierymujących się idiotycznych tekstów (z tym też dużo gorzej), wrogość wobec uczniów (szok, mimo iż dla mnie nie powinno to być zaskoczeniem) jest jeszcze coś. Tuż przed zawieszniem strajku Broniarz powiedział, że chce szkoły NIEZALEŻNEJ (ciekawe od kogo?), odchudzenia podstawy programowej (o religie i historię coś czuję), żeby nauczyciele mieli wpływ na to KOGO i CZEGO uczą. I oczywiście zwiększenia środków na naukę.

Jednym słowem więcej kasy, więcej kasty i niezależności od wszystkiego, więcej eventów typu obciąganie banana jako zajęcia z plastyki i sztuki, więcej obowiązkowych zajęć z LGBTQ, wizyt w Polin, w meczetach w ramach walki z mową nienawiści. A reszta w tym rodzice morda w kubeł.