Celem tego tekstu jest reklama i sprzedaż mojego sztandarowego produktu, którym jest uniform do treningu karate. W ostatnich kilkunastu miesiącach wykonałem kilka istotnych kroków, które zdecydowały o tym, że mam w ofercie karate-gi, które może konkurować z najlepszymi i najbardziej renomowanymi produktami na rynku.

Zgłębiając tematy związane z różnymi rodzajami dzianin, technologią szycia i organizacji produkcji siłą rzeczy docierałem do informacji, które w końcu doprowadziły mnie do postanowienia, że potrzebuję napisać tekst o tym w jakich okolicznościach i kiedy powstał ten specyficzny ubiór do treningu?

 

Historia Karate-Gi

Karate-gi, popularnie nazywane kimonem, jest specyficznym ubiorem sportowym przeznaczonym do treningu karate i rywalizacji sportowej. Składa się z trzech części – UWA‑GI (kurtki), ZUBON (spodni) oraz OBI (długiego pasa dwukrotnie opasującego kurtkę). GI najczęściej jest wykonany z bielonej lub naturalnej bawełny. Ubiór jest bardzo prosty i praktyczny, zapewnia komfort i swobodę ruchów. Nie posiada kieszeni, guzików, zamków błyskawicznych ani innych krawieckich zdobień czy akcesoriów.

Gi jest częścią historii i tradycji karate. Pojawiło się w określonym momencie rozwoju tej japońskiej sztuki walki i ewoluowało do form, które znamy dzisiaj. Historia powstania i przemian tego ubioru jest fascynująca. Stanowi istotny element tożsamości nie tylko samej dyscypliny karate, ale także jej poszczególnych odłamów stylowych i szkół.

Karate, które znamy dzisiaj, formowało się w końcu XIX wieku na Okinawie i zostało rozpowszechnione na początku XX wieku w Japonii przez mistrza Gichina Funakoshiego. Początkowo do treningu używano tradycyjnych ubiorów, różnych form kimono i obszernych spodni hakama. Każdy trenował w swoim stroju – nie było jednolitego ubioru. Zmiany nadeszły, gdy mniej więcej w latach 90. XIX wieku z japońskiego jiu-jitsu wyewoluowała szkoła – system walki nazywany judo. To była pierwsza uformowana dyscyplina japońskiej walki wręcz oparta o chwyty, rzuty, podcięcia, duszenie i trzymanie w parterze.

Twórcą tej dyscypliny był Jigorō Kanō. On jako pierwszy skodyfikował techniki judo i przygotował podwaliny organizacyjne i regulacyjne do walki sportowej. Treningi odbywały się na matach tatami, zapewniających amortyzację przy upadku. Jigorō Kanō zauważył również, że tradycyjne kimono niezbyt się nadaje do treningu, i wprowadził ubiór zwany judo-gi. To biały uniform, składający się z kurtki wykonanej z grubego materiału, obszytego kołnierzem umożliwiającym chwyt. Rękawy kurtki nie były doszywane, tylko stanowiły zintegrowaną część korpusu. Całość uzupełniały solidne białe spodnie i pas.

 

Jigoro Kano i Kyuzo Mifune demonstruja technike judo ubrani w judo-gi

 

Jigorō Kanō wprowadził też system stopni szkoleniowych i mistrzowskich, które odzwierciedlały nie tylko poziom zaawansowania trenujących, ale wskazywały także na to, kto jest instruktorem prowadzącym, a kto uczniem. Niektórzy autorzy twierdzą, że kurtka judo-gi jest zmodyfikowaną wersją kurtki-płaszcza, który był używany przez dziewiętnastowiecznych japońskich strażaków. Mimo podobieństw w kroju i formie, bardzo trudno jest dzisiaj zweryfikować tę informację.

 

Hikeshi hanten (fireman's jacket), 19th century, Honolulu Museum of Art

 

W 1920 r. mistrz karate Funakoshi demonstrował technikę karate w głównej szkole judo – Kōdōkan. Zainspirowany pomysłami i organizacją tej dyscypliny, wprowadził do karate system stopni i pasów i przystosował uniform treningowy z judo do treningu karate. Judo-gi – idealne do chwytów, szarpnięć, rzutów, nie do końca nadawało się do dynamicznego treningu karate, opierającego się na uderzeniach rękami i kopnięciach. Kurtka była zbyt gruba i zbyt ciężka, co ograniczało szybkość i precyzję ruchów. Wraz z czasem i rozwojem techniki karate niezbędne stały się kolejne dostosowania. Syn Funakoshiego, Gigō, wprowadził do karate dynamiczne, wysokie kopnięcia. Do tego potrzebne były luźne, niekrępujące ruchów nóg spodnie.

 

Gichin Funakoshi demonstruje techniki kata w uniformie karate

 

W 1958 r. entuzjasta sztuk walki Shizuo Sugiura, który pracował w branży odzieżowej, zauważył, że do treningu karate potrzebny jest właśnie lżejszy, bardziej dopasowany uniform, który będzie bardziej dostosowany do dynamicznych technik. W tym samym roku stworzył firmę Tokaido, którą obecnie prowadzą jego synowie. Firma produkuje jedne z najlepszych karate-gi i do dziś jest pionierem i liderem na rynku ubiorów karate. Sugiura zaczął dostarczać uniformy dla instruktorów nowo ustanowionego stowarzyszenia Japan Karate Association (JKA) i rozwijał konstrukcję strojów, mając do dyspozycji bezpośrednie uwagi trenujących. Jednocześnie JKA pomagała spopularyzować markę i produkt. W latach 70. XX wieku instruktorzy demonstrujący technikę karate w serii książek „Best Karate” autorstwa Masatoshiego Nakayamy byli ubrani w karate-gi marki Tokaido.

Masatoshi Nakayama na okładce swojej książki w uniformie Tokaido.

 

Na początku lat 60. dokonał się pewien przełom w popularyzacji japońskich sztuk walki. Oto w 1960 r. zapadła decyzja, że na igrzyskach w 1964 r. w Tokio rozegrany zostanie po raz pierwszy turniej judo, w otwartej kategorii mężczyzn. Turniej zdominował holenderski judoka Anton Geesink, który zdemolował swoich przeciwników.

 

Anton Geesink ubrany w plecioną kurtkę uniformu judo - 1956

Przyczyniło się to do promocji judo na całym świecie, a także dało impuls do dalszego rozwoju karate. Sport ewoluował w różnych kierunkach, np. karate kontaktowego, którego pionierem i legendą był mistrz Masutatsu Oyama.

System realnej, kontaktowej walki, który później rozwinął się w kierunku rywalizacji sportowej knockdown karate, został sformowany na początku lat 60. XX wieku i stał się popularny w wielu krajach na świecie. Do uprawiania tego stylu karate potrzebny jest uniform o trochę innych parametrach w porównaniu do stroju trenujących tradycyjne, bezkontaktowe karate. W tej dziedzinie standard wyznaczyła japońska firma Isami, która opracowała uniform o wzmocnionej kurtce, wykonanej z 13-uncjowego materiału, 100% bawełny, w splocie canvas, i o lżejszych 10-uncjowych spodniach, również bawełnianych, ale z wykorzystaniem materiału prążkowanego.

 

Instruktorzy Masutatsu Oyamy demonstrujący techniki karate w książce „This Is Karate” z 1973 r. ubrani byli w karate-gi z firmy  Isami.

Charakterystycznym elementem tego stroju są dłuższe spodnie, zakrywające kostki, i rękawy kurtki sięgające trzech czwartych długości ręki. Materiały użyte do produkcji tego uniformu były wysokiej jakości, podobnie jak wysokiej jakości było odszycie wszystkich elementów. Stuprocentowa, niebielona bawełna w naturalnym, kremowym kolorze kości słoniowej, która z czasem spierała się do białego koloru, stała się synonimem najwyższego standardu i marzeniem każdego adepta kyokushin karate, tym bardziej, że sam Masutatsu Oyama trenował w ubiorze marki Isami. Jedynym mankamentem tego ubioru było i jest to, że bawełna po pierwszym praniu obkurcza się o ok. 8 do 12% na długości i szerokości. Kupując strój Isami trzeba niejako „wstrzelić się” w rozmiar, pamiętając, że gi uszyte jest ze sporym naddatkiem materiału, który obkurcza się po pierwszym praniu.

Dzisiejsze ubiory do uprawiania japońskich sztuk walki to produkty wysoko wyspecjalizowane i jednocześnie zestandaryzowane, określone bardzo ścisłymi przepisami. Na przykład wymiary uniformu do judo są określone dokładnie w centymetrach, tak aby przeciwnicy mieli szanse na chwyt rękawa lub kołnierza, który byłby niemożliwy w przypadku dopasowanego uniformu. Parametry sprawdza się przed walką, na ubranym zawodniku, za pomocą specjalnego przyrządu do pomiaru (sokuteiki) wymiarów judo-gi.

W podobnym kierunku ewoluowały uniformy karate olimpijskiego. Strój lżejszy, bardziej dopasowany, wykonany z oddychających tkanin będących mieszanką bawełny i poliestru, jest używany w konkurencji walki kumite; strój bardziej obszerny i wykonany z cięższych tkanin, zwykle w 100% z bawełny, używany jest w konkurencji kata. Ubiory w rywalizacji międzynarodowej muszą być oficjalnie zatwierdzone przez Światową Federację Karate. Atesty wydaje się raz na cztery lata, w cyklach olimpijskich, a jedną z firm certyfikowanych jest renomowana Tokaido.

Patrząc z lotu ptaka na przeszło stuletnią historię uniformu do sztuk walki – na kurtkę inspirowaną strażackim ubiorem i nowoczesny strój do judo, gdzie dla odróżnienia zawodników używa się dzisiaj białych i niebieskich judo-gi z kolorem określonym w odcieniach Pantone – widzimy, jaką ewolucję przeszedł ten ubiór. Cechuje się prostotą i naturalnością, co sprawia, że nigdy nie traci na atrakcyjności.

Zainspirowani żywą symboliką, stworzyliśmy uniform, który nawiązuje do tych wartości. Nasz flagowy produkt jest wykonany w 100% z niebielonej bawełny. Pozbycie się naturalnego koloru bawełny wymaga bowiem procesu z obróbką chemiczną, z użyciem substancji – tradycyjnie chloru – która wybiela, ale też osłabia włókna dzianiny. Ponadto wybielanie nigdy nie jest jednolite i strój trzeba również barwić na biały kolor. Farbowana bawełna z czasem szarzeje, podczas gdy naturalny kolor kości słoniowej z każdym praniem zmienia się w kolor biały.

Proponujemy kurtkę wzmocnioną, cięższą, o strukturze splotu krzyżowego canvas oraz lżejsze spodnie w splocie prążkowym twill. To, co nas wyróżnia na tle najbardziej renomowanych produktów konkurencji wykonanych z naturalnej bawełny, to fakt, że nasz produkt jest poddany wstępnemu praniu wodnemu w fabryce i 8-12% obkurcz bawełnianej tkaniny ma już za sobą.

Nasz flagowy produkt - Karate Outfit Gi

Do rąk trenującego karate kontaktowe trafia więc produkt dopracowany i dopasowany do wzrostu i sylwetki. Udało nam się nawiązać do najlepszych wzorców znakomitych ubiorów i jednocześnie zniwelować oczywiste mankamenty. W ten sposób zbudowaliśmy pomost pomiędzy historią, tradycją i nowoczesnością.

 

Sensei Piotr Szeligowski

4 Dan Kyokushin Karate

[email protected]

 

 

Zdjęcia z zasobów własnych i ogólnodostępnych zasobów internetowych

---

tagi: karate-gi  karate outfit  mas.oyama  judo  jigoro kano  gichin funakoshi  kyokushin karate 

	valser
	15 lutego 2025 14:23

24     1388    14 zaloguj sie by polubić