No wlasnie... obliczenia. Bez tego to nie wiadomo co i jak narysowac. Teraz to sie wszystko robi w komputerach.

Nasz profesor od rysunku Jan Ziemski zlecil nam zadanie wyrysowania papieru milimetrowego, bo ten kupny, zadrukowany ze sklepu jest niedokladny. Czesc kolegow z klasy potraktowala to jako zart, no ale "zerowki" w dzienniku za niemanie papieru militrowego przywrocily ich do swiata rzeczy realnych.

Pare lat pozniej mlodsze roczniki wykonaly do radiowej trojki telefon o niekonwencjonalnych zadaniach domowych w szkole i profesor Ziemski mial swoje piec minut popularnosci.

> Teraz to sie wszystko robi w komputerach.

Mysle, ze wiele osob by sie zdziwilo, ze calke oznaczona mozna obliczyc wazac wycinek papieru milimetrowego tworzacego pole pod krzywa.

Ja już nie, rocznik 1966, ale mój ojciec mi o takim psycholu od rysunku opowiadał.

Widze, ze wielu z nas przeszlo przez szkole zycia i nie wynioslo z tego traumy, tylko smieszne wspomnienia plus jakies "skills", ktore ustawiaja optyke na aspirujacych popaprancow.

Wspomniany profesor Ziemski jak wpisywal oceny do dziennika to robil to piorem z zielonym atramentem, ktory ktos z rodziny mu dostarczal z Francji. Jak stawial troje z minusiem to byl zawsze "-dst", gdzie minus byl po lewej stronie od oceny. "DST+" tutaj plus byl zawsze po prawej stronie. Tym systemem kasowal mozliwosc, ze jakis cwaniaczek uczen z minusa zrobi plus i to bedzie mialo jakis wplyw na koncowa ocene.

Rozumiem, że człowiek który teorię doskonale opanował nie chce tracić czasu na ręczne projektowanie i rysowanie. Dość często mam do wykonania koła zębate więc odpalam program "gear genarator" i dostaję gotowy szablon do ręcznego cięcia albo plik w formacie czytelnym dla obrabiarki "cyfrowej". Jednak ktoś kto dopiero się uczy powinien przejsć mozolny etap projektowania bo inaczej nie będzie wiedział dlaczego maszyna nie zrozumiała o co chodzi i zrobiła produkt który nie chce działać.

Inna sprawa, to usilne obniżanie kryteriów jakości wykonania które wchodzi w dziedzinę nie tylko sztuk plastycznych, ale też w dziedziny działań technicznych. Tego jest pełno w internecie. Modele maszyn z plasteliny, agrafki i chustki do nosa. Tak aby można było je zrobić mając dwie lewe ręce i niechęć do ich używania, bez potrzeby opanowania jakiejś trudniejszej umiejętności.

Dramat polega na tym, ze ci ludzie specjalnie tworzą dzieła poniżej poziomu otrzymanego wykształcenia. Tak jakby sprawiało im to frajdę, że napluli komus na plecy, a on tego nie zauważyl,bo jego kolega odwrocil uwage ollutego.

Na pierwszym roku dostałem skomplikowany odlew by go rozrysować  i zwymiarować mimo,że byłem oznajomiony z rys.tech. w technikum, to miałem duże trudności,dużo przekrojów dodatkowych.

Artystycznie to nie ma o czym gadać na temat dyplomu Modzelewskiego. Jednak może przyszło Ci do głowy , że facet "jednym obrazem" wskoczył na tzw. modny level? Po prostu skapował, skąd wieją wiatry... Dla mnie ten intencjonalny myk jest oczywisty. A o tych całych kuratorach nie chce mi się już pisać. Napisałam o nich pod pamiętną notką BeiM o malowaniu katolicyzmu od nowa. 

Jeden z moich dogów uciesznie reagował na dźwięk rapidografu rysującego po kalce technicznej. Albo kładł wielki łeb na plecach męża, dociskając go do deski kreślarskiej, albo pochylał się nad deską  i wiódł nosem z wąsami /!/ za ręką i rapidem mojego męża. Mąż bowiem do swoich projektów czy to wnętrz czy innych projektów dzieł artystycznych niekiedy dołączał konieczne rysunki techniczne. Kalka z mokrym tuszem i takimż nosem z wąsami Dolcia zamieniała się natychmiast w kalkę falującą, a linia tuszowa w malarstwo abstrakcyjne. Mąż wszystko psu wybaczał i zaczynał rysunek od nowa. A to były te duże rozmiary kalki :) 

Wniosek? Nie kreślimy przy dogach niemieckich ;)

Te "modne wiatry" sa zdecydowanie po zupie fasolowej. On na ten dyplom zrobil serie obrazow, no, ale ten z gwiazda i farbami wymieszanymi z blotem i piachem daly "nowatorkie podejscie" do tematu. To sa te momenty w zyciu czlowieka, kiedy wchodzi w tzw. dorosle zycie i decyduje sie podlozyc i przedlozyc swoje uslugi, chociaz do konca nie jest jeszcze swiadomy konsekwencji. No, ale to towarzystwo co te wiatry nakreca, zachowuje sie jak grypsera pod cela. Widza mlodego, ktory sam sie podklada wiec go uwiada i wysieka. Kazdy student ma swojego prowadzacego, promotora i ten mu rozne rzeczy podpowiada. I tak sie kto kreci.

Osobiscie lubie zwierzeta, niestety zwykle mam z nimi do czynienia jak sa na talerzu. Potrafie jednak miec zrozumienie dla zrozumienia i wyrozumialosci innych, ktorych sam niestety nie mam w nadmiarze. Wczesniej - roznie z ta wyrozumialoscia bywalo. Za czesto mnie w domu nie ma, zeby miec jakas zwierzyne. Myslalem kiedys o papugach. To sa zwierzeta towarzyskie i z charakterem, czasami sa zlosliwe, ale przewaznie wesole i lubiace towarzystwo, potrzebujace atencji czlowieka i otwarte na zabawe. No, ale znowu - zle znosza samotne godziny i nie lubia zmian.

Natomiast nie mam zadnego zrozumienia i zerowa tolerancje na szajs, zwlaszcza jak go ktos na chama badziew cisnie i mysle, ze nie sie co z nimi ochrzaniac, tylko trzeba z nimi jechac po calosci, ale pod warunkiem, ze sie cos sensownego jako alternatywe zaproponuje w zamian.

Ja na ten przyklad mam taka trajektorie na 2025 rok, ze przyjade w lipcu do Ojrzanowa i bede mial tym razem kilka swoich dlubanek 3D w drewnie lipowym. Siary nie bedzie, mimo, ze jestem aspirujacy i poczatkujacy i zadnym dyplomem ASP sie nie legitymuje, a gdybym mial stoliczek ze swoim rekodzielem miedzy Agnieszka, Hubertem i Tomaszem, to trudno pomarzyc o lepszym towarzystwie i wiekszym marzeniu na artystyczne dopelnienie.

W życiu nie zwróciłabym żadnej uwagi na malarstwo Modzelewskiego, gdyby nie to "malowanie katolicyzmu od nowa".  Z tym malarstwem nie ma co gadać, wbrew wzmożonym krytykom sztuki czy kuratorom. A chrzanią takie androny, że człowiek wyłącza tę gadaninę po krótkiej chwili. Knoty, które wymagają uzasadnienia słownego nie są warte uwagi. Obrazy pani Agnieszki, malującej przecież katolicyzm, nie wymagają żadnego uzasadnienia czy czegoś takiego. 

Jasne, zwierzęta to styl życia. W sensie możliwości. 

Przyjaciółka ma papugę. Rządzi dziad /bo to Romek/ całym jej domem. Wygaduje, wyśpiewuje, wygwizduje i kieruje ruchem pana /wybitny pianista/, pani /znakomita pisarka/, pięciu psów i kilku kotów. Tak że lelkko nie jest :) - znaczy z papugą. 

Ta anegdotka prawdziwa o dogu Dolciu i rysynkach technicznych była glossą do poważnego w końcu tematu. Tak dla funu :) i rozluźnienia atmosfery.

Powodzenia w Ojrzanowie. 

My, różni artyści, których znam, robimy swoje bez żadnych szczypań co do tryndów lansowanych przez ludzi złej woli. A że jestem dość leciwą już malarką, zatem stać mnie na: chromolę tryndy!

Zostałam wywołana, więc muszę i ja zabrać głos.
W sprawie „malowania katolicyzmu od nowa” wypowiedziałam się przy okazji pierwszej edycji tego czegoś. Powtórzę tylko, że dla mnie to jakieś horrendum. W malarstwie religijnym są pewne stałe kanony, których należy przestrzegać. Malarstwo sakralne to także ćwiczenie pokory, którego ja nie dostrzegam w pracach autorów ekipy pana Karłowicza. Obrazy tych Państwa kierują zainteresowanie odbiorców/modlących się na samych autorów, a nie na temat. Co do estetyki jest mi ona kompletnie obca. W kościele nie klękamy przed Rubensem, klękamy przed wizerunkiem Osoby Boskiej czy świętego, a wizerunek powinien zachwycać duchowo, nie zaś rozpraszać i sprowadzać nasze myśli do banalnych rozstrzygań „co autor miał na myśli malując takiego zniekształconego Chrystusa/ świętego”.

Zwiedziłam setki muzeów w Polsce i na świecie i powiem Państwu, że realizm w malarstwie to nie wstyd i wsteczniactwo, a prace wykonane w takim duchu cieszą się nieustannym zainteresowaniem i podziwem. Robota jaką marksistowscy psycholodzy i historycy sztuki uskuteczniają od dawna w Polsce, a także w innych demoludach, jak widać ciągle zbiera spore żniwo; kpina z umiejętności i spychanie do zaściankowego myślenia przedstawicieli realizmu, jest tutaj wyjątkowo silna. Analogicznie rzecz się ma z religią. Wszystko to, co zawdzięczmy wytężonej pracy jest zwalczane. Promocja nieróbstwa, cwaniactwa, bylejakości, szybkiego zarobku bez wysiłku - to takie klasyki grane non stop od lat.

Jednocześnie chciałabym dodać, że wcale też nie uważam, że powinien istnieć tylko jeden nurt w sztuce (realizm), ale każdy artysta musi przejść przez wszystkie etapy edukacji, także własnej edukacji, a dopiero potem eksplorować rojony uproszczeń (przywoływany niejednokrotnie na SN Picasso). Motywów w sztuce jest tak dużo, więc artyści z przerośniętym ego wcale nie muszą zajmować się akurat tematyką religijną.

Bardzo dziękuję Pani Kossobor i Tobie Piotr za ciepłe słowa o moim malarstwie. W mijającym roku nie namalowałam żadnego obrazu religijnego… Dlaczego? Bo nie pojawił mi się w głowie, mimo wielu przemyśleń i poszukiwań. Mam w planach namalowanie wielu świętych i wiele scen, ale nie chce tego zrobić byle jak, tylko po to by odhaczyć temat.

Pani Agnieszko! -gdy czytam takie komentarze to ciepło robi mi się w serduchu,że przed laty tutaj na SN zawędrowałam i dane jest poznać chociaż wirtualnie takich ludzi jak pani,czy Valser,oraz innych... zanim odejdę. Gdybym tylko mogła to wszystkie pani obrazy powiesiłabym na głównej ścianie,a nawet rzeźby Valsera ,który coś tam "dłubie"i nie jest pewien czy ma talent w sobie...

Nie jestem wybitnym znawcą malarstwa,ale odbieram piękno w sposób uproszczony,bez narzutów i obciążeń "marksistowskich obciążeń i psychologów sztuki".I racje ma Valser,że pani potrafi oddać  "TEMPERATURE rzeki w zimie, czy ZAPACH wedzonych szprotek".Może to nie jest górnolotne określenie ,ale - trafne. I tak trzymać.!

"Oczy pekaja jak sie na to patrzy. No, ale nie on jeden ma ten problem. Zalew badziewa, hochsztaplerki, tandety wszechobecnej, ktora trwale zmienia sie w dziwacznosc, ktora stala sie juz standardem. To nie odbiega przeciez wcale od na szybko i bezmyslnie pisanych tekstow, drukowanych na papierze toaletowym, z okladka z pudelka po butach, na ktore poszla wczesniej dotacja. Laduje to w koszach w supermarketach, abo wisi na scianach centrum kultury w Toruniu. No i teraz jeszcze sie cisnie ten szajs do kosciolow."

Zastanawiam się czy nie byłoby skuteczne zastosowanie wobec takich ludzi "psot cielesnych".

Przypomniał mi się niedawny pański komentarz o nieuczciwym jednym, który się nie wywiązał ze swoich zobowiązań płatniczych i grozi mu z pańskiej 

strony kęsim.

Generalnie nie lubię stosować przemocy, ale mam wrażenie że do pewnych człowieków tylko to dociera jako argument, w otaczającym nas świecie, który wszakże

głupieje w tempie ekspresowym.

Przypomina mi się pewien incydent z mojego dzieciństwa, gdy już byłem właściwie dorastającym chłopakiem.

Był wśród nas na osiedlu Piastowskim w Lublinie niejaki Marek Szczepański, chłopak z tak zwanej "dobrej rodziny" [przy forsie i ustawionej, ojciec prowadził zakład dentystyczny, handlował różnymi ciekawymi rzeczami, i cennymi].

Chłopak był trochę gamoniowaty i niezaradny, ale w sumie nikomu na odciski nie następował, kolesie z osiedla trochę mu przygadywali i dokuczali, miał ksywę "Duduś".

W końcu Duduś poskarżył się ojcu.

Szczepański senior, dentysta, chłop dwumetrowy i słusznej postury, wypadł w końcu  któregoś dnia z domu, podbiegł do grupki chłopaków, i po krótkiej obserwacji

wybrał delikwenta.

Ja siedziałem sobie spokojnie na ławce i zaciekawiony obserwowałem, wiedząc że za chwilę nastąpi to co określa się umownie mianem "action".

Dentysta przepięknym hakiem od dołu podebrał gościa.

18 letni chłopak, Leonard, numer buta od razu pokazał, twarz na czerwono, zębów na szczęście nie stracił.

A od tej pory Duduś miał święty spokój, chłopaki obchodzili go z daleka.

Wniosek jest prosty, "nie wierzgaj nogami jak cię w dupę nie kopią", jak mawiał mój ojciec chrzestny Hieronim.

"To nie o to chodzi, zeby kogos polamac i do konca zycia zrobic kaleka."

".....Z tym malowanym katolicyzmem na nowo, to problem jest rowniez po stronie koscielnej, ze wpuszczaja ten szajs w obieg."

No mówię, gnatów nie łamać, ale drobne figle nie zaszkodzą.

Byla w swoim czasie artystka która przyozdobiła figurkę Matki Boskiej tęczowymi kolorami, i zdaje się jeszcze fotki gdzieś nalepiała.

Odprowadzić kobitkę na bok, ściągnąć majtki, dziesięć ostem na goły tyłek, do buzi wcisnąć tą fotkę, i za ręce na trzepaku powiesić.

Może by się awangarda i bohema odrobinę opamiętała i przerzuciła się na zamiatanie ulic.

i ja tu w rzędzie siódmym na fotelu numer jeden ...

jak się domyślam łosiu i losze.

Bytom pierwszy raz !

Jak wywołano Mniszysko, to w sandałach poprawił taki skórzany pas, to ja klękam i ...

poczekam ?

albo ...

Prawdziwe i trafne słowa o malarstwie w kontekście tego całego "malowania katolicyzmu od nowa", Pani Agnieszko. Dzięki! Brakowało Pani komentarzy pod pamiętną notka BeiM, ale uznałam, że to własciwie dobrze. Że zachowała Pani milczenie. Nas zaś poniosły temperamenty. Sztukę traktuję śmiertelnie poważnie, sporo o psuciu sztuki pisałom onegdaj/ i stąd moje tam komentarze. Bo - psucie sztuki to psucie wrażliwości człowieka. A to zbrodnia na człowieczym jestestwie. Zminianie nas - de facto - w przewód pokarmowy /pahdą!/. I niszczenie tej subtelnej przestrzeni duchowej, która jest ponad nami. 

Pozdrawiam Panią i życzę natchnienia do kolejnych dzieł. Takie natchnienie przychodzi nagle. Ale o tym Pani przecież wie :)

Ja nie mam nic przeciwko, zeby sobie Modzelewskie malowaly. Jestem z tym OK tak samo jak z bazgrolami dzieci w przedszkolu. Niech sie gosciu realizuje na tyle ile potrafi, niech sobie nawet to wystawia po centrach kultury, tylko niech sie nie pcha z tym do Kosciola, bo to co on robi, jak on robi obraza nie tylko nas, ale Pana Boga.

Ludzie wierzacy, choc grzeszni wyczuwaja i rozumieja intuicyjnie przestrzen sacrum i nie musza sie tego uczyc po akademiach. Ludzie bezbozni sa tej wrazliwosci pozbawieni w wlasnego wyboru.

To organizator tej "akcji" wpycha ten badziew do Kościoła. A niektórzy z wpychanych do Kościoła artystów uwierzyli w swoją zawodową... zajebistość. 

Pani Agnieszka zaś po prostu modli się swoimi obrazami. Innej drogi w sztuce kościelnej nie ma.